เป็นอีกคืนที่มีแสงดาวพราวกระจ่าง
แต่กลับเป็นคืนที่เราอ้างว้างอย่างไม่เคยเป็น
ฉากดวงจันทร์ที่ส่องแสงมา
อาบใบไม้ผืนทรายภูผา
แต่ตัวเราช่างไกลเกินกว่าจันทร์จะส่องเห็น

สุดเดียวดายที่ในตอนนี้เราไม่มีใคร
ก็แอบสุขใจที่ได้พร่ำเพ้อโดยไม่มีใคร
หลับตาลงหนุนแขนแทนหมอน
ปล่อยให้จันทร์ลอยหลุดการโคจร
ก็ดวงจันทร์ไม่เคยใจอ่อนส่องฉันจริงไหม

ฉันรู้สึกผิดจริงๆ
ไม่เคยรู้ว่าผู้หญิงเขาคิดกันอย่างไร
ไม่มีไอเดียอะไรในหัว
เป็นอีกคืนที่ฉันยังหวั่นกลัว
โปรดเถิดจันทร์ ส่องเพียงแสงสลัวมาอีกคืนได้ไหม

จะฝากจันทร์กระซิบ เธอนั้น คืนนี้แม้จันทร์ห่างไกล
ฝากจันทร์ ฝากใจ ฝากไปถึงเขา
แต่จันทร์ลอยลับ เลือนหาย ไปแล้ว แก้วตาก็หาย
จากกัน จากไกล จากไป ฉันเศร้า

จะฝากจันทร์กระซิบ เธอนั้น คืนนี้แม้จันทร์ห่างไกล
ฝากจันทร์ ฝากใจ ฝากไปถึงเขา
แต่จันทร์ลอยลับ เลือนหาย ไปแล้ว แก้วตาก็หาย
จากกัน จากไกล จากไป ฉันเศร้า

เป็นอีกคืนที่ฉันเฝ้ารอให้จันทร์กระจ่าง
ระหว่างชมสายลมแผ่วบางกอดจูบใบไม้
โอ้ คิดถึงเธอเหลือเกิน
ข่มความทุกข์ท่ีต้องเผชิญ
ใยคืนนี้ดวงจันทร์ห่างเหินไม่ส่องแสงใด
จันทร์ลำเอียงหรือเพียงหมางเมินไม่ส่องแสงให้... ฉัน

Writer(s): ไววิทย์<br>Lyrics powered by www.musixmatch.com